موج

وقتی دست‌ها و انگشتان در فضا و اتمسفر حقیقت خود به حرکت در می‌آیند و تو را در عالم خودت قرار می‌دهد، مثل موج دریایی که سوار بر سرزمین خود است شباهت پیدا می‌کند که جهان دیگری خلق شده است. جهانی همانند طبیعت خودت که فقط مختص خودت است و با همان تعریف می‌شوی. این لحظات دلنشین هستند. چون از تمام رشته‌ها و گره‌ها آزاد می‌شوی. گویی وارد دنیایی می‌شوی که رهایی. تعلّق به خود داری و تصویرت برایت عیان و شفاف می‌شوی و در عالم خود، حقیقت را زندگی می‌کنی. بی‌توجه به تمام عوالم و هر آنچه رخ می‌دهد و اینگونه به خود متّصل می‌شوی و ارتباط برقرار می‌شود. ارتباطی بی‌قضاوت، همراه با معنایی که برایش خلق کردی. زیست این لحظات، شروع حرکت بر دریای بی‌کرانی‌ست که با تغییر نگاه جریان پیدا می‌کند و رو به جلو حرکت می‌کند و قصه رفته رفته معنا پیدا می‌کند.